De 'koestal'

Net als in Luxemburg, waar het Müllerthal wel 'Luxemburgs Zwitserland' wordt genoemd, heb je hier 'Saksisch Zwitserland'. Ook hier heb je géén hoge bergen, maar grillig gevormde rotsen.

De eerste stop was maandag de Bastei, waar we met een bus heen konden. Er is daar een pad aangelegd van bruggetjes tussen de rotsen met hier en daar uitzicht op de rivier de Elbe, maar vooral uitzicht op verderop gelegen rotsen. Sommige metalen bruggetjes gaven wel aanleiding tot hoogtevrees, maar de truc is om naar de rotsen te blijven kijken.

Meer naar het oosten, nabij de Tsjechische grens, hebben we een beboste berg beklommen op zoek naar de 'Kuhstall' rots. Het pad ging vrij stijl omhoog door het bos, dus we kregen voldoende lichaamsbeweging! Uiteindelijk troffen we bovenaan de berg twee grote rotsen met gaten onderin en een wijds uitzicht. Eén rots leek op een koe met één voorpoot.
Bergafwaards ging wat lastiger met mijn 'blauwe smurf voet' en zwakke knie, maar ik had nog mueslikoeken voor ons in mijn rugzak en deze blogpost bewijst dat we de auto weer hebben bereikt.