De laatste dagen

Voor zondag hadden we Speed Pedelecs (opgevoerde fietsen) gereserveerd. Daarmee zijn we slingerend bergopwaarts en weer omlaag het binnenland ingefietst. Onderweg zagen we ook weer veel wielrenners (voorbij) rijden. 

Onze eerste stop was in het dorpje Senija, waar ze allerlei muurschilderingen hadden.  Het volgende dorp, Xaló (in het Catalaans en in het Spaanse aangeduid als Jalón) is een vrij rustig dorp met een kerk met ook weer blauwe tegels op de koepel. We lunchten bij restaurant "Val Bon" waar ze - als fietsenstalling - een soort ophangsysteem voor racefietsen hadden. Het restaurant zou eigendom zijn van de vrouw van een bekende Belgische wielrenner, waar wij nog nooit van hadden gehoord. De lunch was in elk geval lekker. Op de terugweg naar Calpe hadden we wel een aantal erg stijle afdalingen, maar gelukkig was er nauwelijks ander verkeer.

Zaterdagavond was het Internet al een tijdje uitgevallen, maar zondag deed het helemaal niets meer. Gelukkig kwam het 's-avonds weer in de lucht, zodat Guus die maandag weer gewoon aan het werk kon. Ook hadden we nog een issue met het toilet dat vol liep en nauwelijks meer leeg, maar dat kreeg Guus uiteindelijk opgelost.

Dinsdag was het bewolkt en ben ik wezen shoppen. Ook die dag vond ik weer een (voor mij nieuwe) Chinese winkel. Chinese winkels in Spanje zijn groot en vol en ze verkopen er bijna alles, behalve voedsel. Denk aan een grote Action met smalle paadjes tussen hoge stellingen met ook nog strandspullen, kleding, inlegzolen, gereedschap en ansichtkaarten.

's-Avonds zijn we ten afscheid uit eten geweest langs de boulevard. Op de terugweg liepen we langs de Nederlands-Vlaamse club, waar koppels aan het stijldansen waren. Er was zowiezo een Nederlandse enclave nabij ons appartement. Behalve de twee restaurants met Nederlandse bediening en gerechten, was ook de fietsverhuur volledig in het Nederlands/Vlaams. Terwijl ik de afgelopen weken in Calpe rondwandelde hoorde ik, behalve Spaans, ook veel Nederlands en Vlaams praten.

Woensdag was een dag met zomerse temperaturen. Ik had nog niet eerder zoveel mensen op het strand gezien. Langs de boulevard staan de wat chiquere hotels en appartementencomplexen wat schuin ten opzichte van de kust, zodat zoveel mogelijk ramen zeezicht hebben. Op drie locaties waren jeu-de-boules banen (om met metalen balletjes op te gooien), waar de wat oudere overwinteraars gebruik van maakten. Ook zag ik in Calpe regelmatig een 4-wielige scootmobiel rijden, maar dat waren er lang niet zo veel als in Benidorm.

Op de terugweg hebben we alleen in Cataloniё tractoren op de snelweg gezien, maar die reden gelukkig de andere kant op. Eigenlijk hebben we best wel een heel voorspoedige terugreis gehad. In Frankrijk zat naast het hotel weer zo’n all-you-can-eat Chinees restaurant met buffet, waar ik nog een pen als souvenir meekreeg!