Een “slap” verhaal

 Dobrodošli! Vanmorgen zijn we via een smal tolweggetje de berg opgereden naar de plek tot waar we gisteren met de wandeling langs de kloof waren gekomen. De wandeling ging verder over een pad door het bos, maar af en toe kwamen we door een groene alpenweide met roodbonte koeien en stieren met een bel om. Ook lagen er af en toe pittoreske schuren (en af en toe een huisje) tegen het decor van hoge, rotsige alpen. Zo kwamen we uiteindelijk bij een uitkijkpunt op de Mostnica waterval. De terugweg kon deels langs het riviertje, deels langs nog wat andere koeien en stieren en deels over dezelfde weg, in totaal liepen we nog 5 km. Vervolgens bleek het restaurant alleen niet-erg-lekkere “Turkse koffie” te hebben met bezinksel onderin.

 Niettemin reden we daarna opgewekt langs de oever van het meer naar Ukanc, waar we naar de Savica waterval klommen. De afstand was korter, maar de klim was wel stijl met diverse betonnentrappen. Zo kwamen we bij een soort uitkijk hutje met zicht op de waterval, die in twee stroompjes omlaag kwam. Eenmaal weer terug bij de auto konden we lunchen aan een houten tafel met de alpen op de achtergrond.

Even verderop vertrok de dure kabelbaan gondel naar “Vogel” bovenop een berg, waar verderop skiliften liepen en enkele boomloze hellingen waren om te gebruiken als skipistes. Dan verwacht je een mooi uitzicht, maar van het meer was weinig te zien, omdat daar bomen voor stonden en hoger gelegen uitkijkpunten waren helaas afgesloten.

Wat maakt dit nu een  “slap” verhaal? Het Sloveense woord “slap” betekent waterval!