Weer een 'slap' verhaal

Dinsdag zijn we naar de Krka watervallen nabij Skradin geweest, waar we met een bootje naartoe werden gebracht. Er was een brede, woeste waterval bij een meer (de Skradinski Buk). Via een brug konden we daar kijken en oversteken. Daarna ging het verder omhoog en stonden er steeds meer struiken voor de watervalletjes. Er was ook een wandeling over houten vlonders waar kleine stroomversnellinkjes onderdoor stroomden. Daar zagen we vissen en eenden in het water.

Na 6 km klauteren, vonden de andere mannen het welletjes. Guus, echter, is met mij en Annette nog naar een kleinere waterval (Roški SLAP) gereden, die noordelijker lag. Onderweg zat er een grote sprinkhaan op onze motorkap, die op de gladde lak bleef hangen, hoeveel bochten Guus ook maakte, al slingerend over de bergkam. Bij het volgende dorpje aangekomen, vloog de sprinkhaan pas weg.

Kort voor de Roški waterval, moesten we met stoplichten over een smalle, slingerende brug de rivier over, waarna we konden parkeren. We liepen omlaag door een soort dorpje, waar water overal om, langs en door leek te lopen. De Roški waterval zagen we vanaf een aanlegsteiger verderop liggen. Enkele mensen zwommen er ook.

De mannen hadden ‘s-avonds al een keer ‘pizza’ gehaald. Echter, een pizza met òf ansjovis òf salami òf 4 kazen òf blauwe kaas hadden ze niet en daar houdt het bij mij wel op qua pizza. Voor mij hadden ze toen een boerenpizza gekocht met meerdere ingrediënten, maar slechts door er extra zout op te strooien had het nog een beetje smaak.

Dinsdagavond begonnen ze weer over pizza en werd mij meegedeeld 'dat ik niet zo moest zeuren'. Kwamen ze terug met 3 soorten pizza. Eentje had genoeg ui om daarnaar te smaken en daar hebben Patrick en ik elk 2 stukken van op. Wat overbleef was een stuk met een grote, crèmekleurige klodder erop, alsof de pizzaboer erg opgewonden was geweest bij het bereiden van de pizza, dus dat stuk bleef over. Cas en Annette hadden een pizza met kaasbodem en daarop tonijndotjes uit een blik. Zelfs met extra zout was er geen smaak aan te krijgen, maar Annette vond hem okee. Dan lag er nog een pizza met halve kipfilets erop. Ik heb 2x in de doos gekeken, Patrick 4x, maar hij is onaangeroerd de vuilnis ingegaan. De andere kipfiletpizza is door Guus en Alexander opgegeten. Hier in Kroatië begrijpen ze echt niets van pizza's.

Zondag zijn we naar de Vranjača grot gereden, gelegen nabij het iets verderop in de bergen gelegen plaatsje Kotlenice. We kregen korting op de toegang, omdat ze dit jaar het 120-jarige jubileum vierden. De ene broer stond boven en vertelde al het één en ander over de grot, die voor de derde generatie in de familie is. Daarna daalden we af over trappetjes en via een doorgang naar een andere kamer met grote druipsteen stalagmieten. Aan het 'plafont' waren ook kleuren van verschillende mineralen te zien. Onderin de grot stond de andere broer te vertellen over zijn familie en de druipstenen.