Losse eindjes

Het dier van deze vakantie was overduidelijk de eekhoorn, die we op diverse plekken hebben gezien. De kleine chipmunk eekhoorns hadden fraaie strepen, maar liepen helaas altijd hard weg. Heel bijzonder vonden we de kleuren in de Antilope Lower Canyon en de stenen bogen in het Arches National Park. Onze tocht door de kloof bij Captal Reef voelde als een bijzonder avontuur.

Het reizen met een camper is me in principe goed bevallen, vooral dat je altijd een toilet bij je hebt, al was het dan een onhandig smal en hoog toilet. Bij het aansluiten van de 'afvoerslang' liep er wel altijd wat viezigheid uit (voor de sluizen open waren), dus kennelijk sloot daar ook ergens iets níet goed af, net als aan de achterkant, waar hij dus op een gegeven moment uithing. 

Ervaren campereigenaren hadden plastic verhoginkjes bij zich, waar ze de wielen aan één kant op konden rijden om de camper recht te zetten op een schuin vlak. In zo'n geval (= meestal) bleef er bij ons water in de douchebak staan en lukte het niet om de watervoorraad geheel te legen en verversen, waardoor er op het laatst wat wit gekleurd water uit de kranen kwam, wat we alleen nog durfden te gebruiken om het toilet door te trekken. Bij een 'full-hookup' op campings kon je dan weer op het schonere campingwater aansluiten en dat gebruiken om de opgespaarde afwas te doen en te douchen i.p.v. met het vieze water uit de tank.

Ook begonnen de achter de stoelen hangende gordijnen, die bij elke bocht heen en weer schoven, na een aantal weken toch wel erg te irriteren. Hoe moeilijk kan het zijn om het mogelijk te maken om ze samen te binden op de 'muur' of zijkant van de kastjes?! En de 'tuut' voorop de kamper - boven het voorraam - is slecht voor de aerodynamica en je hebt een lenig iemand nodig om daar in- en uit bed te klimmen (en er niet uit te vallen), dus die hadden ze van ons ook weg mogen laten. Verder leek de vering niet geweldig, aangezien ik de laatste week ben rondgeslingerd in mijn passagiersstoel, de waterflessen door de camper vlogen en de zakken met onderbroeken en sokken drie kastjes verder (om de bocht) eindigden. Er bestaan vast wel handigere campers voor twee personen. Maar het reizen met de camper was in elk geval wèl een avontuur en is zeker wel een idee voor de toekomst.

Wat me in de VS vooral opviel is dat mensen niet zomaar 'casual' over straat gaan, maar ook nog vaak in hele strakke leggings om hele dikke benen en billen heen met daarboven een heel kort t-shirt, zodat iedere vetrol voor iedereen extra goed zichtbaar is. Natuurlijk ben ik de laatste die kritiek op overgewicht moet hebben, maar zulke strakke kleding is nogal erg onflatteus.

Verder heeft de McDonald's in de VS géén salade in het menu en krijg je er steeds 'aanbiedingen' met nog een extra hamburger erbij. In de supermarkt kun je hele grote potten pastasaus kopen, maar groenten zitten allemaal in kleine blikjes. Stel je voor dat je gezond zou willen eten, dat is hier in de VS duidelijk níet de bedoeling!

Verder is alles in de VS ingesteld op auto's - grote, hoge auto's. En op privé terrein, zoals een camping, rij je - als eigenaar of werknemer - rond in een golfkarretje.

In het Getty Museum hadden ze natuurlijk weer de gebruikelijke Renaissance schilderijen van Maria met kind ('Madonna con bambino', zoals dat in Florence heette) en een heilige Sebastiaan met pijlen in zijn lijf. Het was druk bij een schilderij met bloemen van Van Gogh uit de tijd dat hij in een gesticht zat, nadat hij zijn oor had afgesneden, zo vertelde Guus. Ik was er voorbij gelopen (van "Wat doen al die mensen bij dat lelijke schilderij?"). Verder waren er meubels en wat bustes. Buiten was een tuin aangelegd met een waterval. Het museum lag hoog op een heuvel of berg en had een eigen treintje omhoog.

De avond voor vertrek zijn we nog op zoek geweest naar een locatie om het gas in de camper bij te vullen. Bij de dichtstbijzijnde U-Haul was het aansluitstuk gesloten, zeiden ze, waarna we werden verwezen naar collega's in een andere straat. Toen we bij de U-Haul daar geen gaspunt zagen, bleek er verderop nog één te zitten aan dezelfde, lange straat (huisnummers hadden in de VS doorgaans vier of vijf cijfers).

Daarna reden we terug naar een benzinestation om te tanken en daar bleken ze ook een gaspunt te hebben. Verder gaf de meter bij het aansluitstuk voor het vullen maar een kwart vulling aan en die in de camper zelf gaf de ene keer een kwart aan en de andere keer vol aan. Gelukkig liet hij bij het inleveren wel "vol" zien. 

Op de laatste avond hebben we nog wat schoon gemaakt in de kamper, vooral Guus. Bij de Walmart hadden we daartoe ook een veger gekocht. Een t-shirt met gat diende als dweil en kon daarna weg. De ingekorte afvoerslang hebben we weer in zijn buis gestopt, waar hij - tijdens de korte rit naar het inleverpunt - gelukkig bleef zitten. En de laatste camping was vlak, zodat we zelfs de watertank redelijk leeg kregen. Zo werd bij het inleveren alles in orde bevonden.

Donderdag kwamen we weer thuis in Maarssen, waar ik wilde gaan douchen en daarom de knop bij de boiler omdraaide om hem water te laten opwarmen. Toen was daar een flits. Daarna deden diverse stroomgroepen in huis het niet meer, zoals de kamer, keuken, bibliotheek en natuurlijk het wasmachinehalletje met de boiler - en die zaten op verschillende groepen. Na veel bellen vond Guus uiteindelijk een elektricien bereid om vrijdag te komen. Dus ging Guus aan de slag met allerlei verlengsnoeren en een haspel om de koelkast en vriezer en tv weer onder stroom te krijgen. Vrijdagmorgen kwam er een elektricien langs. Het bleek dat juist de boiler als enige zat op een stop, die níet simpelweg doorsloeg, maar 'herbruikbaar' zou zijn, maar die de stroomstoot helaas níet had tegen gehouden, waardoor een soort 'superstop' op ‘een hoger niveau’ was doorgeslagen. Dat is hoe ik het heb begrepen. De korte samenvatting is dat we weer stroom hebben in het hele huis!

Vrijdagmiddag was er, hoewel onze lokale stroomstoring was opgelost, kennelijk een technische storing bij de reislogger website, daarom heeft deze laatste blog even op zich laten wachten.