De paus met een korreltje zout

In Krakau en omgeving is men bijzonder trots op paus Johannes Paulus II (1920-2005), die bisschop was van Krakau voor hij in 1978 paus werd. Overal zie je standbeelden en beeltenissen van hem. 

Ook bij de oude zoutmijn in Wielickza (net buiten Krakau) stond buiten een standbeeld van deze paus.
Wij daalden vele trappen af diep de mijn in. De gangen hadden donkergrijze muren, omdat het zout natuurlijk ongezuiverd in de grond zit. Hier en daar waren sculpturen van zout uitgehakt van bijvoorbeeld kabouters of een lokale legende. Er was een grote hal met in de muren reliëfs uitgehakt van christelijke taferelen als het laatste avondmaal, de kerststal en de moord op baby's in Bethlehem (heel beeldend uitgebeeld). En ook hun favoriete paus was er in zout. Verder hadden ze af en toe tafereeltjes nagemaakt met poppen van hoe de zoutwinning eraan toeging in vervlogen tijden.
Aan het einde van de tour - op 320 meter onder de grond - hebben we een kopje koffie op. Daarna werden we in een groep verzameld en - door schier eindeloze gangen - naar een lift geleid, waarmee we weer naar boven konden.

Woensdagmiddag hadden we een fiets gehuurd en hebben we o.a. langs de rivier gefietst. Het was echter zó heet, dat we voortdurend dorst hadden, hoeveel we ook dronken. Na 2 uur hebben we de fietsen weer ingeleverd en meteen een pul bier 🍺 gepakt op het eerste-de-beste terras om bij te komen. Gelukkig verkopen ze ook alcoholvrij bier in halve-liter pullen.

Het Pools en het Tsjechisch zijn allebei talen die tamelijk onbegrijpelijk zijn. Bier is 'piwo' in het Pools en in het Tsjechisch 'pivo'. Ook is Władysław de naam van verschillende Poolse koningen en Vladislav van enkele Boheemse vorsten. Het vreemdste Tsjechische woord vind ik 'volno', wat betekent dat er nog LEGE plaatsen zijn in een parkeergarage. Verder worden we met 'pozor' (pas op) voortdurend gewaarschuwd voor gevaarlijke situaties; bij elke spoorovergang staat bijvoorbeeld 'pozor vlak'.

Na een lange rit zijn we donderdagmiddag aangekomen in Liberec in het noordwesten van Tsjechië. We zitten hier in een simpel hotel zonder bedlampjes en de badkamer is zo klein als in Dresden. Gelukkig heeft ons hotel ook koud water in deze hitte; in Krakau stond de temperatuur van de douche vast op draaglijk tot bijna ondraaglijk heet, dus dan ging je douchen om zweet af te spoelen, maar kwam je weer zwetend onder de douche vandaan!