Sequoia's en watervallen

Toen we dinsdag verder reden door de heuvels, moesten we weer een omweg nemen vanwege een deze winter verwoestte weg. Er waren ook plekken waar stoplichten stonden om tegemoetkomend verkeer om en om te laten rijden, omdat een deel van de weg stuk was. Bij een rivier waren zelfs twee smalle noodbruggen neergelegd om het verkeer om beurten over de andere oever te laten rijden. Het weer is deze dagen gewoon droog, maar afgelopen winter moet het wel bar en boos zijn geweest.

Woensdag arriveerden we bij de zuidelijke ingang van het Yosemite park (dat bij het Sierra Nevada gebergte ligt). Daar moesten we de auto parkeren en zelf via een hobbelig pad (trail) een heuvel op lopen om hele grote Sequoia bomen te kunnen zien. Er reden namelijk nog geen shuttle bussen. Vanwege de lange klim erheen, konden we maar een klein stukje langs de Sequoa's lopen. Deze waren níet superdik, maar er lag er één plat, die toch hoger was dan mij. 
Daarna zijn we bergaf teruggelopen via de verharde weg. Uiteindelijk hadden we 8,4 km gelopen, terwijl er op het bordje bij de trail 1.9 (mile) had gestaan (wat 3,1 km zou moeten zijn). 

Na een stuk rijden door bomen en daarna een tunnel, kwamen we bij de Yosemite vallei uit, waar het water hoog stond en flink stroomde. Op verschillende plekken zagen we een waterval langs een berg omlaag komen. Op de 'El Capitan' berg waren klimmers bezig, zo vertelden mensen daar, maar wij konden er geen ontdekken.
Daarna moesten we via de tweede in- en uitgang ("El Portal") het park uit, want de noordelijke 3 ingangen van het park waren allen onbereikbaar, inclusief de Tioga Pass, waarvoor we al eerder waren om gereden. Zo moesten we eerst richting Mariposa via allemaal s-bochten een berg af. Daarna reden we richting Coulterville weer via s-bochten een berg op. De zon was al onder, het was schemerig en er waren geen relingen en ik heb mijn ogen dicht gedaan, want ik vond het veelste stressvol. Toen we eindelijk de camping op reden, was het donker en zoeken naar een plekje, maar het is gelukt!

Donderdag hebben we uitgeslapen. 's-Middags zijn we 35 minuten gereden naar een wandelpad (trail) dat net buiten Yosemite begon, maar waarbij we wel het park in liepen langs een rivier. Later moesten we een heuvel op en werd het pad rotsig en moeilijk begaanbaar, maar zo kwamen we toch uit bij een wilde waterval, de "Carlon Falls". We moesten dezelfde route terug lopen en daarmee kwam deze wandeling op 6,02 km, terwijl 1.2 (mile) was aangegeven (wat 1,9 km zou zijn). Hoe die Amerikanen afstanden meten is mij een raadsel.

Aan de westzijde van de Sierra Nevada waren diverse stuwmeren aangelegd om water vast te houden voor de landbouw. Ook waren er kanalen aangelegd om water te transporteren. Onderweg zagen we verder veel citrusboomgaarden.
In het hete Las Vegas was duidelijk geworden dat ons vermoeden klopte dat de koelkast het niet meer deed. Gelukkig heeft Guus er op Internet een handleiding van gevonden en hem met een soort reset kunnen fixen. Nu hebben we weer koud drinken.