Een dag op Rügen

Maandag zijn we aangekomen op Rügen. Het appartement ligt aan een klein hofje en er blijkt helaas geen wifi te zijn en ook geen mobiel bereik. Foto's uploaden wordt deze eerste week dus lastig.

De badkamer van het appartement is volgeplakt met stickers van zeebeesten en heeft een net bij het plafont. Onze slaapkamer heeft een Egypte thema, maar de gele gordijnen rond het bed hebben Franse lelies. In de woonkamer hangen tapijtjes aan de muur en staan overal Buddha's. 
Verder is er een groot schema betreffende de vuilnis die apart ingezameld dient te worden.

In Binz bekeken we o.a. een futuristisch gebouwtje, een soort ufo op een pootje in de duinen. Vrijwel alle gebouwen in Binz - zowel langs de toeristische wandelstraat als langs het strand - zijn groot en wit.

Noordelijker bij Prora ligt een 4½ km lang gebouw dat de nazi's lieten bouwen om arbeiders vakantie te laten vieren. Na de uitbraak van de Tweede Wereldoorlog, waren de arbeiders elders nodig en daarom is het nooit afgebouwd. Het is nu grotendeels een ruïne met struiken, bomen en hekken er omheen. Het noordelijke uiteinde is opgeknapt en in gebruik als jeugdherberg. Een ander stuk is losgebroken en omheind en in gebruik als duur en luxieus hotel. 

Daar in de buurt is ook het Baumwipfelpfad. In een spiraal liep een pad omhoog, dat op hoge palen langzaam verder omhoog door het bos slingerde. Vervolgens kwamen we bij een nòg grótere spiraal, waardoor we uiteindelijk boven de boomtoppen uit kwamen en een wijds uitzicht hadden. Het was ook prachtig, zonnig weer.

Tenslotte dacht ik nog even naar de Feuersteinfelder te lopen, die hemelsbreed niet ver van de weg zouden moeten liggen op een smal gedeelte van Rügen. In de praktijk lag er een spoorlijn tussen en kon je er alleen via een grote omweg komen. Volgens het bordje bij de parkeerplaats zou het 1,8 km zijn. In de praktijk was het - heen en terug - bijna 5 km lopen voor kiezels met wat plukjes heide. Dat bracht het dagtotaal op 17,43 km en dat vonden mijn knieën toch iets tè ver.